Een beetje schroomvol, dat was ik wel. Met een sterke delegatie waren we uit Turnhout naar Prayon getrokken, waar de sporen van de overstromingen nog duidelijk aanwezig waren. Met onze fototoestellen trokken we langs de zwaar getroffen woningen. Toch die woningen waar de mensen nog wonen, omdat ze elders geen opvang hebben gevonden. Of omdat ze er zelf begonnen zijn met het verwijderen van de doorweekte bezetting. We lijken toeristen in een rampgebied. Maar dat is niet het doel van ons bezoek. We willen helpen bij de heropbouw van een getroffen dorp. Maar hoe begin je eraan?
Slow cooking
Architect Luc Vanhout, een van de leden van ‘ons team’, had ons vooraf al gewaarschuwd: renovatie is slow cooking. Dat doe je niet op één dag. Maar we hadden het project al een naam gegeven. 1 Dag 1 Dorp 1000 Handen. Wat kunnen we dan wel doen met een grote groep vrijwilligers, op één dag? Een plaats inrichten waar mensen kunnen overwinteren? Waar ze terechtkunnen om op te warmen, te koken, te wassen? De burgemeester van Prayon, die ons ontving, omarmde ons idee. Hij had er ook de perfecte locatie voor. Het Centre Sportif Communal. Dit is de plaats waar de inwoners van Prayon, maar ook die van de andere deelgemeenten van Trooz, elkaar ontmoeten. Waar ze niet alleen samen sporten, maar ook vergaderen, feesten, samenzijn. Als we dit gebouw weer kunnen oplappen, kan het sociale leven van Prayon weer op gang komen.
Deze foto …
Naast alle ellende van de overstroming moet de man ook zijn eigen problemen het hoofd bieden.
We vergaderen met Pascal, die de algemeen directeur van Trooz vervangt. De burgemeester haast zich naar het ziekenhuis, waar zijn vrouw is opgenomen. Naast alle ellende van de overstroming moet de man ook zijn eigen problemen het hoofd bieden. In een klaslokaal proberen we ons project vorm te geven. Het gesprek verloopt in het Frans, het Nederlands en soms zelfs in het Engels. Maar we verstaan elkaar.
